วงจรหน่วงเวลาทำงานอย่างไร?

วงจรจับเวลาหน่วงเวลา หรือที่เรียกอีกอย่างว่าตัวจับเวลาหน่วงเวลาเปิด หรือตัวจับเวลาหน่วงเวลาเปิดเครื่อง ออกแบบมาเพื่อทำให้เกิดการหน่วงเวลา ก่อนที่จะเปิดใช้งานรีเลย์หรือโหลด หลังจากที่มีการนำสัญญาณอินพุตไปใช้

ทริกเกอร์สัญญาณอินพุต:
วงจรหน่วงเวลาจะถูกกระตุ้นโดยสัญญาณอินพุต สัญญาณนี้อาจมาจากแหล่งต่างๆ เช่น สวิตช์ เซ็นเซอร์ หรือวงจรอิเล็กทรอนิกส์อื่นๆ

องค์ประกอบการหน่วงเวลา:
หัวใจหลักของตัวจับเวลาแบบหน่วงเวลาคือองค์ประกอบหน่วงเวลา ซึ่งมีหน้าที่ในการนำหน่วงเวลาเข้ามา องค์ประกอบนี้สามารถนำไปใช้งานได้โดยใช้เทคโนโลยีต่างๆ เช่น ตัวต้านทาน ตัวเก็บประจุ หรือวงจรรวม

ระยะการชาร์จ (การสะสมความล่าช้า):
เมื่อสัญญาณอินพุตถูกนำมาใช้ วงจรหน่วงเวลาจะเข้าสู่เฟสการชาร์จ หากใช้ตัวเก็บประจุในองค์ประกอบหน่วงเวลา ตัวเก็บประจุจะเริ่มชาร์จในช่วงเฟสนี้ อัตราการชาร์จขึ้นอยู่กับค่าของตัวต้านทานและตัวเก็บประจุในวงจร

แรงดันไฟฟ้าถึงเกณฑ์:
เมื่อองค์ประกอบการหน่วงเวลาชาร์จ แรงดันไฟฟ้าที่ผ่านองค์ประกอบนั้นจะเพิ่มขึ้นทีละน้อย เมื่อถึงระดับแรงดันไฟฟ้าที่กำหนดไว้ล่วงหน้า ตัวจับเวลาการหน่วงเวลาจะตรวจจับว่าช่วงเวลาการหน่วงเวลาได้ผ่านไปแล้ว

การเปิดใช้งานรีเลย์:
เมื่อระยะเวลาหน่วงสิ้นสุดลง ตัวตั้งเวลาหน่วงจะเปิดใช้งานรีเลย์หรือสลับส่วนประกอบอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งจะส่งพลังงานไปยังโหลดที่เชื่อมต่อกับหน้าสัมผัสของรีเลย์

โหลดปิดการใช้งาน:
ในกรณีที่มีตัวตั้งเวลาหน่วงเวลาปิด รีเลย์จะยังคงจ่ายพลังงานอยู่จนกว่าจะเอาสัญญาณอินพุตออก เมื่อเอาสัญญาณออก ตัวตั้งเวลาหน่วงเวลาจะเข้าสู่เฟสการคายประจุ และหลังจากหน่วงเวลาไประยะหนึ่ง ตัวตั้งเวลาหน่วงเวลาจะปิดการทำงานของรีเลย์และปิดโหลด
ส่วนประกอบและการกำหนดค่าเฉพาะของวงจรตัวจับเวลาแบบหน่วงเวลาอาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับการออกแบบและการใช้งาน วิศวกรและนักออกแบบวงจรสามารถปรับค่าตัวต้านทานและตัวเก็บประจุเพื่อควบคุมระยะเวลาหน่วงเวลาตามข้อกำหนดของระบบหรือกระบวนการเฉพาะ